Μετατραυματική αρθρίτιδα

Τι ορίζεται ως μετατραυματική αρθρίτιδα;

Η μετατραυματική αρθρίτιδα αποτελεί μια μορφή εκφυλιστικής αρθροπάθειας που αναπτύσσεται ως συνέπεια σοβαρού τραυματισμού στην άρθρωση, όπως κάταγμα ή εξάρθρωση. Ο τραυματισμός αυτός μπορεί να διαταράξει την ακεραιότητα των αρθρικών επιφανειών, οδηγώντας σε φθορά του αρθρικού χόνδρου. Tα συνηθέστερα σημεία εμφάνισης είναι τα γόνατα, το ισχίο, οι αγκώνες και η ποδοκνημική άρθρωση.

Μετατραυματική αρθρίτιδα: Ποιοι είναι πιο επιρρεπείς στην εμφάνισή της;

Η μετατραυματική αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε, καθώς προκύπτει εξαιτίας τραυματισμών στις αρθρώσεις. Όμως, συχνότερα εμφανίζεται σε νεότερα άτομα, όπως παιδιά και εφήβους, παρά σε ηλικιωμένους.

Κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται πάνω από 5 εκατομμύρια περιπτώσεις, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 10% των περιστατικών οστεοαρθρίτιδας, ενώ τα άτομα με ιστορικό τραυματισμού σε άρθρωση έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αρθρίτιδα σε σύγκριση με όσους δεν έχουν τραυματιστεί.

Ποια είναι η διαφορά της μετατραυματικής αρθρίτιδας και της οστεοαρθρίτιδας;

Η μετατραυματική αρθρίτιδα συχνά συγχέεται με την οστεοαρθρίτιδα, μια χρόνια εκφυλιστική πάθηση που εξελίσσεται προοδευτικά. Η οστεοαρθρίτιδα είναι ο συχνότερος τύπος αρθρίτιδας. Χαρακτηρίζεται από την εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου με την πάροδο του χρόνου. Συνήθως εμφανίζεται σε άτομα άνω των 65 ετών, επηρεάζοντας κυρίως ισχία, γόνατα, σπονδυλική στήλη, πόδια και χέρια.

Η κύρια διαφορά τους είναι η αιτία και η ταχύτητα εμφάνισης. Η μετατραυματική αρθρίτιδα προκύπτει από τραυματισμό και αναπτύσσεται γρήγορα. Αντίθετα, η οστεοαρθρίτιδα έχει πολυπαραγοντική και κληρονομική βάση, εξελισσόμενη αργά με την πάροδο των ετών.

Πώς προκαλείται;

Η μετατραυματική αρθρίτιδα προκαλείται από τραυματισμούς στις αρθρώσεις, οι οποίοι επιταχύνουν τη φθορά του αρθρικού χόνδρου και οδηγούν σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις.

Συχνά αίτια περιλαμβάνουν τροχαία ατυχήματα, αθλητικούς τραυματισμούς και πτώσεις, που μπορούν να προκαλέσουν κατάγματα, εξαρθρώσεις ή άλλες σοβαρές βλάβες στα οστά και τους συνδέσμους.

Όταν μια άρθρωση υποστεί τραυματισμό, η μηχανική της ισορροπία διαταράσσεται.  Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καταπόνηση του χόνδρου, επιταχύνοντας τη φθορά του. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων τραυματισμών στην ίδια άρθρωση, γεγονός που ενισχύει τη χρόνια επιβάρυνση και επιταχύνει την εκδήλωση της αρθρίτιδας.

Με ποια συμπτώματα εμφανίζεται η μετατραυματική αρθρίτιδα;

Η μετατραυματική αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται κυρίως από πόνο και δυσκαμψία στις τραυματισμένες αρθρώσεις, επηρεάζοντας την κινητικότητα του ασθενούς. Ανάλογα με το σημείο του τραυματισμού, μπορεί να προκληθεί δυσκολία στο περπάτημα, τη φυσική δραστηριότητα και τις καθημερινές κινήσεις.

Τα συχνότερα συμπτώματα της μετατραυματικής αρθρίτιδας είναι τα παρακάτω:

• Πόνος στις τραυματισμένες αρθρώσεις
• Δυσκαμψία και μειωμένο εύρος κίνησης
• Δυσκολία στο περπάτημα ή την άθληση
• Οίδημα στην πάσχουσα περιοχή
• Ευαισθησία στην αφή

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση της μετατραυματικής αρθρίτιδας γίνεται μέσω κλινικής εξέτασης και απεικονιστικών μεθόδων. Ο ιατρός αξιολογεί την κινητικότητα της άρθρωσης και καταγράφει τα συμπτώματα. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούνται διαγνωστικές εξετάσεις για την πλήρη διάγνωση.

Οι απεικονιστικές εξετάσεις που πραγματοποιούνται για τη διάγνωση είναι οι κάτωθι:

• Ακτινογραφία: Είναι η πρώτη απεικονιστική εξέταση που ζητείται. Απεικονίζει την κατάσταση των οστών και αποκαλύπτει πιθανές διαβρώσεις(π.χ. οστεοφύτα).
• Αξονική τομογραφία (CT scan): Προσφέρει πιο λεπτομερή εικόνα της άρθρωσης σε σχέση με την ακτινογραφία. Μέσω της αξονικής αναδεικνύονται παραμορφώσεις και αλλοιώσεις στη δομή της άρθρωσης που δεν φαίνονται σε απλές ακτινογραφίες.
• Μαγνητική τομογραφία (MRI): Επιτρέπει τη λεπτομερή αξιολόγηση όχι μόνο των οστών αλλά και των μαλακών μορίων. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για την ανίχνευση πρώιμων βλαβών του χόνδρου και ύπαρξης φλεγμονών.

Μετατραυματική αρθρίτιδα & Θεραπεία

Η θεραπεία της μετατραυματικής αρθρίτιδας στοχεύει στη μείωση του πόνου, στη βελτίωση της κινητικότητας και στη διατήρηση της λειτουργικότητας της άρθρωσης. Αρχικά, εφαρμόζονται συντηρητικές μέθοδοι, που περιλαμβάνουν:

• Απώλεια βάρους: Μειώνει την επιβάρυνση των αρθρώσεων και τον πόνο.
• Άσκηση χαμηλής έντασης: Δραστηριότητες όπως κολύμπι ή ποδηλασία βοηθούν στη διατήρηση της κίνησης χωρίς υπερβολική φόρτιση.
• Φυσικοθεραπεία: Εξατομικευμένες ασκήσεις ενισχύουν τη μυϊκή δύναμη και την ευλυγισία γύρω από την προσβεβλημένη άρθρωση.
• Χρήση νάρθηκα: Παρέχει στήριξη και μειώνει την καταπόνηση στην άρθρωση.
• Φαρμακευτική αγωγή: Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (NSAIDs) ανακουφίζουν από τον πόνο, αλλά η χρήση τους μετά από χειρουργείο απαιτεί προσοχή λόγω κινδύνου αιμορραγίας.

Εάν οι συντηρητικές μέθοδοι δεν επαρκούν και η αρθρίτιδα επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής  του ασθενούς, τα συμπτώματα αντιμετωπίζονται χειρουργικά. Μέσω της ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου της αρθροσκόπησης πραγματοποιείται χειρουργικός καθαρισμός της άρθρωσης. Σε σοβαρότερα περιστατικά η αντικατάσταση της φθαρμένης άρθρωσης με την επέμβαση της ολικής αρθροπλαστικής προσφέρει μόνιμη ανακούφιση από τα συμπτώματα της μετατραυματικής αρθρίτιδας. Έτσι, ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει άμεσα στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Εάν η μετατραυματική αρθρίτιδα υποβαθμίζει την καθημερινότητά σας, θα πρέπει να επικοινωνήσετε άμεσα με έναν έμπειρο Ορθοπεδικό. Ο Ορθοπεδικός Χειρουργός Μπεσίρης Γεώργιος είναι απόλυτα εξειδικευμένος στην αντιμετώπιση όλων των μορφών αρθρίτιδας. Επικοινωνήστε με τον ιατρό και την εξειδικευμένη ομάδα της Orthopedia για να λάβετε μια εξατομικευμένη θεραπεία.