Kατάγματα αγκώνα

Τα κατάγματα αγκώνα αποτελούν συχνή αιτία επίσκεψης στον Ορθοπεδικό, ιδιαίτερα μετά από πτώσεις ή άμεσες κακώσεις στο άνω άκρο. Η ανατομική πολυπλοκότητα της περιοχής καθιστά την αξιολόγηση, την ταξινόμηση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των καταγμάτων ιδιαίτερα απαιτητική. Η ακρίβεια στη διάγνωση και η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας είναι κρίσιμες για τη διατήρηση της λειτουργικότητας του αγκώνα και την αποφυγή μακροχρόνιων επιπλοκών, όπως η δυσκαμψία ή η αστάθεια της άρθρωσης.

Τύποι καταγμάτων αγκώνα

Τα κατάγματα αγκώνα ταξινομούνται ανάλογα με τη βαρύτητα και τα χαρακτηριστικά του τραυματισμού. Το απλό κάταγμα χωρίς παρεκτόπιση παρατηρείται όταν το οστό παρουσιάζει ράγισμα ή σπάσιμο, αλλά τα οστικά τμήματα παραμένουν στην ανατομική τους θέση.

Αντιθέτως, ένα κάταγμα με παρεκτόπιση χαρακτηρίζεται από πλήρη απομάκρυνση των οστικών αποσπασμάτων, κάτι που συνήθως απαιτεί χειρουργική επέμβαση.

Ένα συντριπτικό κάταγμα περιλαμβάνει πολλαπλά μικρά τεμάχια οστού, καθιστώντας τη σταθεροποίηση πιο πολύπλοκη. Τέλος, το ανοικτό κάταγμα εμφανίζεται, όταν το κάταγμα συνοδεύεται από τραυματισμό του δέρματος, με αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης.

Οι πιο συχνές μορφές καταγμάτων στην περιοχή του αγκώνα περιλαμβάνουν:

• Κατάγματα των κονδύλων του βραχιονίου
• Δια-υπερκονδύλια και υπερκονδύλια κατάγματα βραχιονίου
• Κατάγματα κεφαλής της κερκίδας
• Κατάγματα ωλεκράνου

Ένας από τους πιο σύνθετους τραυματισμούς είναι η συνύπαρξη κατάγματος  με εξάρθρημα αγκώνα, μια σοβαρή κατάσταση που απαιτεί άμεση και προσεκτική αντιμετώπιση.

Η σωστή ταξινόμηση και αναγνώριση του τύπου κατάγματος είναι καθοριστικής σημασίας για την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης και την πρόληψη μακροπρόθεσμων επιπλοκών, όπως η αρθρική δυσκαμψία ή η αστάθεια.

Ποια είναι τα αίτια πρόκλησής των καταγμάτων αγκώνα;

Τα κατάγματα αγκώνα προκαλούνται κυρίως από άμεση ή έμμεση πλήξη στην περιοχή της άρθρωσης.

Τα κατάγματα αγκώνα συχνότερα συμβαίνουν μετά  από:

• Πτώση με το χέρι τεντωμένο: Ο αγκώνας δέχεται σημαντική δύναμη, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις πτώσης του ασθενούς στο έδαφος.
• Άμεσο πλήγμα στον αγκώνα: Τραυματισμός από χτύπημα, π.χ. σε τροχαίο ατύχημα ή κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας.
• Αθλητικές κακώσεις: Κυρίως σε αθλήματα επαφής ή πτώσης από ύψος (ποδόσφαιρο, ποδηλασία, παρκούρ κ.ά.).
• Τραύματα υψηλής ενέργειας: Όπως σε τροχαία ή βιομηχανικά ατυχήματα που συχνά προκαλούν σύνθετα ή ανοικτά κατάγματα.

Με ποια συμπτώματα εμφανίζονται τα κατάγματα αγκώνα;

Η κλινική εικόνα των καταγμάτων του αγκώνα είναι συνήθως έντονη και εύκολα αναγνωρίσιμη.

Τα συχνότερα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Οίδημα στην οπίσθια επιφάνεια του αγκώνα.
• Πόνο κατά την προσπάθεια κίνησης του άνω άκρου.
• Δυσκαμψία ή περιορισμό του εύρους κίνησης της άρθρωσης.
• Εκχυμώσεις στην περιοχή του αγκώνα ή/και στον βραχίονα.
• Αίσθημα μουδιάσματος ή μυϊκής αδυναμίας στο άκρο ή στα δάχτυλα.

Η παρουσία νευρολογικών συμπτωμάτων απαιτεί άμεση ιατρική εκτίμηση για πιθανή νευραγγειακή εμπλοκή. Σε αυτή την περίπτωση η αποκατάσταση του κατάγματος θα πρέπει να είναι άμεση, αποφεύγοντας τυχόν μόνιμες επιπλοκές και την απώλεια αισθητικοκινητικής ικανότητας του  τραυματισμένου άκρου.

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διαγνωστική προσέγγιση των καταγμάτων αγκώνα βασίζεται σε λεπτομερή κλινική αξιολόγηση και απεικονιστικό έλεγχο. Η εξέταση πρέπει να περιλαμβάνει εκτίμηση της νευραγγειακής ακεραιότητας, καθώς οι κακώσεις στην περιοχή ενδέχεται να συνοδεύονται από σοβαρές επιπλοκές.

Για την οριστική επιβεβαίωση της διάγνωσης απαιτείται ακτινογραφικός έλεγχος. Σε περιπτώσεις όπου το κάταγμα δεν διακρίνεται καθαρά ή όταν υπάρχει ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση, μπορεί να απαιτηθεί περαιτέρω διερεύνηση με αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία για τα κατάγματα αγκώνα;

Η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας για τα κατάγματα αγκώνα καθορίζεται από τη σοβαρότητα και τον τύπο του κατάγματος, καθώς και από την ηλικία και τις λειτουργικές απαιτήσεις του ασθενούς.

Τα απερεκτόπιστα κατάγματα αντιμετωπίζονται συντηρητικά, με νάρθηκα ή γύψο, ενώ σε παρεκτοπισμένα, συντριπτικά ή ανοικτά κατάγματα απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση με οστεοσύνθεση.

Η επέμβαση της οστεοσύνθεσης περιλαμβάνει την ευθυγράμμιση και σταθεροποίηση των οστικών τεμαχίων με πλάκες και βίδες τιτανίου. Σε σοβαρές περιπτώσεις, κυρίως σε ηλικιωμένους, εφαρμόζεται αρθροπλαστική αγκώνα. Η άμεση κινητοποίηση και η έναρξη φυσικοθεραπείας μετά την επέμβαση είναι απαραίτητες για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και τη διατήρηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης του αγκώνα.

Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές, ένα τα κατάγματα αγκώνα δεν αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη θεραπεία;

Η εφαρμογή σωστού και εξατομικευμένου θεραπευτικού πλάνου είναι καθοριστική για την αποφυγή επιπλοκών μετά από κάταγμα αγκώνα.

Συχνές επιπλοκές περιλαμβάνουν τον ραιβό αγκώνα μετά από υπερκονδύλια κατάγματα, καθώς και σύνδρομο Volkmann. To σύνδρομο Volkmann εκδηλώνεται ιδιαίτερα σε παιδιά, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ισχαιμική νέκρωση και μόνιμες μυϊκές ατροφίες.

Τέλος, μερικές ακόμη επιπλοκές είναι η  πώρωση σε πλημμελή θέση και το μειωμένο εύρος κίνησης. Οι επιπλοκές αυτές εκδηλώνονται ιδιαίτερα όταν η ανάταξη δεν είναι ικανοποιητική ή η ακινητοποίηση του πάσχοντος άκρου έχει διαρκέσει παραπάνω από το ενδεδειγμένο διάστημα.

Εάν εμφανίζετε ενοχλήσεις στον αγκώνα, θα πρέπει να επικοινωνήσετε άμεσα με έναν έμπειρο Ορθοπεδικό. Ο Ορθοπεδικός Χειρουργός Μπεσίρης Γεώργιος είναι απόλυτα εξειδικευμένος στην αντιμετώπιση των καταγμάτων αγκώνα τόσο με συντηρητικές όσο και με χειρουργικές μεθόδους. Επικοινωνήστε με τον ιατρό και την εξειδικευμένη ομάδα της Orthopedia για να λάβετε μια εξατομικευμένη θεραπεία.