ΕΝΟΤΗΤΕΣ
H φλεγμονή που μπορεί να υποστεί ο τένοντας καλείται τενοντίτιδα. Ο αχίλλειος τένοντας, όντας ο μεγαλύτερος αλλά και ο ισχυρότερος τένοντας του ανθρώπινου σώματος είναι υπεύθυνος για τη στήριξη του. Ο αχίλλειος συνδέει τους μύες της γαστροκνημίας του ποδιού με την πτέρνα.
Ωστόσο παρά το γεγονός ότι είναι ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος τένοντας δε διαθέτει δική του αιμάτωση. Αυτό το γεγονός τον καθιστά άμεσα εξαρτώμενο από τους γειτονικούς ιστούς. Η σχέση εξάρτησης τον καθιστά ιδιαιτέρως ευάλωτο. Οι τραυματισμοί είναι πολύ συνήθεις, ενώ οποιαδήποτε βλάβη υποστεί ο αχίλλειος είναι πολύ δύσκολο να επουλωθεί.
Πώς σχετίζεται η τενοντίτιδα με τη ρήξη Αχίλλειου;
Ενώ η τενοντίτιδα αχίλλειου φαινομενικά παρουσιάζει παρόμοια συμπτωματολογία με τη ρήξη, υπάρχουν ορισμένες διαφορές.
Καταρχήν η τενοντίτιδα αχίλλειου τένοντα, εκδηλώνεται με ισχυρό πόνο στο πίσω μέρος του ποδιού στην περιοχή της πτέρνας. Επιπλέον η τενοντοπάθεια συνήθως είναι προϋπάρχουσα βλάβη της ρήξης Αχίλλειου τένοντα.
Η ρήξη του Αχίλλειου Τένοντα είναι ένας τραυματισμός με πολύ σοβαρότερα συμπτώματα από εκείνα της τενοντίτιδας. Το πιο σύνηθες είναι ότι η ρήξη συνήθως κωλύει εξολοκλήρου τη λειτουργία του τένοντα.
Πέρα από τον πόνο που είναι λογικό να αισθανθεί ο ασθενής, είναι χαρακτηριστική η αδυναμία στήριξης στο πάσχον πόδι.
Ποια είναι τα συμπτώματα της τενοντίτιδας και της ρήξης του Αχίλλειου Τένοντα;
Τα συμπτώματα τενοντίτιδας του Αχίλλειου Τένοντα είναι τα εξής:
Η συμπτωματολογία της τενοντίτιδας του Αχίλλειου εκδηλώνεται με ισχυρό πόνο, δυσκολία κινήσεων αλλά και σταδιακή αδυναμία του τένοντα. Η αίσθηση του πόνου είναι πολύ πιθανό να επηρεαστεί από την έντονη σωματική άσκηση αλλά ακόμη και σε δραστηριότητες ήπιας έντασης (όπως το περπάτημα).
Συμπτώματα που είναι πιθανό να συνοδεύουν το αίσθημα του πόνου είναι:
- ευαισθησία
- ερυθρότητα
- θερμότητα
- οίδημα
Αυτές είναι οι ενδείξεις ότι πρόκειται για φλεγμονή δηλαδή τενοντίτιδα.
Συμπτώματα ρήξης του Αχίλλειου Τένοντα:
Τα συμπτώματα της ρήξης του Αχίλλειου τένοντα διαφέρουν ως προς εκείνα της τενοντίτιδας.
Καταρχήν τη στιγμή της ρήξης ο ασθενής δεν αντιλαμβάνεται τα συμπτώματα. Οι ασθενείς μάλιστα χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι το πρώτο σύμπτωμα είναι το αίσθημα λακτίσματος στην οπίσθια περιοχή του αστραγάλου.
Το σύνολο των συμπτωμάτων ακολουθεί το ανωτέρω αίσθημα και περιλαμβάνει έντονο πόνο και αδυναμία επιτέλεσης οιαδήποτε κίνησης του άκρου ποδός.
Ποια είναι τα αίτια της τενοντίτιδας Αχίλλειου;
Η ρήξη ή η τενοντίτιδα του Αχίλλειου συνήθως είναι αποτέλεσμα απότομης αύξησης τάσης στον τένοντα. Σε άλλες περιπτώσεις ευθύνεται εν μέρει η ανατομία του ασθενούς.
Μερικά αίτια αναφέρονται παρακάτω:
- Υπερβολική χρήση του τένοντα
- Σφιχτοί γαστροκνήμιοι
- Κοντοί αχίλλειοι τένοντες
- Τρέξιμο σε ανηφορική διαδρομή
- Αυξημένη αθλητική δραστηριότητα με ακατάλληλα παπούτσια
- Πρηνισμός του άκρου πόδα
- Το πολύ ψηλό τακούνι
- Πτώση από ύψος
- Πτώση σε λακκούβα κατά τη βάδιση
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου που μπορεί να προκαλέσουν επεισόδιο τενοντοπάθειας ή ακόμη και ρήξης;
Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν την πιθανότητα τραυματισμού στον Αχίλλειο τένοντα:
- Ηλικία: Άτομα σε ηλικία 30-40 ετών είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς του αχίλλειου τένοντα
- Το φύλο: Οι περισσότεροι ασθενείς είναι άνδρες
- Αθλητικές δραστηριότητες: Οι τραυματισμοί του Αχίλλειου είναι συχνότεροι σε άτομα που ασχολούνται με τένις, μπάσκετ, ποδόσφαιρο.
- Λήψη αντιβιοτικών: Έχει παρατηρηθεί ότι η λήψη συγκεκριμένων αντιβιοτικών συνδράμουν στην αύξηση ρήξης Αχίλλειου τένοντα. Τέτοια αντιβιοτικά είναι οι κινολόνες (σιπροφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη).
- Παχυσαρκία: Όταν ο τένοντας επιβαρύνεται είναι λογικό να βλάπτεται.
Με ποιο τρόπο διαγιγνώσκεται η τενοντίτιδα και η ρήξη αχίλλειου τένοντα;
Η διάγνωση της τενοντίτιδας πραγματοποιείται καταρχήν με τον κλινικό έλεγχο του ασθενούς από τον ορθοπεδικό. Απαραίτητος για την κλινική εξέταση είναι ο έλεγχος του ιατρικού ιστορικού του πάσχοντος. Τα ευρήματα θα υποδείξουν τη μερική ή πλήρη ρήξη του τένοντα.
Επιπλέον μία αξιόπιστη διαγνωστική μέθοδος είναι η δοκιμασία Thompson. Πιθανώς ο ορθοπεδικός να υποδείξει την ανάγκη διενέργειας διαγνωστικού υπερηχογραφήματος ή μαγνητικής τομογραφίας (MRI). Με τις απεικονιστικές εξετάσεις θα οριστεί επακριβώς η ρήξη του τένοντα.
Είναι εφικτή η πρόληψη της τενοντίτιδας ή της ρήξης του Αχίλλειου τένοντα;
Η πρόληψη της τενοντίτιδας ή ρήξης του Αχίλλειου τένοντα είναι εφικτή.
Καταρχήν, συστήνονται οι συστηματικές διατάσεις του τένοντα. Οι ασκήσεις αυτές θα ενδυναμώσουν τη γαστροκνημία τονώνοντας τον αχίλλειο.
Ωστόσο όπως έχει αναφερθεί και παραπάνω η ανατομία μπορεί να επηρεάσει την εκδήλωση της πάθησης. Ως εκ τούτου, εκείνοι που παρουσιάζουν αδυναμία σε αυτή την περιοχή είναι καλό να αποφεύγουν δραστηριότητες στις οποίες εναποτίθεται υπερβάλλουσα ένταση στον τένοντα. Δραστηριότητες τέτοιες είναι το τρέξιμο σε ανώμαλο ή ανηφορικό δρόμο ή άλματα.
Τέλος δεν θα πρέπει να αμελείται η χρήση του σωστού παπουτσιού. Εκείνο είναι υπεύθυνο για την απορρόφηση των κραδασμών και όπως και για την στήριξη της πτέρνας.
Ποια είναι η αντιμετώπιση που συστήνεται για τη ρήξη του Αχίλλειου τένοντα;
Η αντιμετώπιση της ρήξης του Αχίλλειου τένοντα μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με συντηρητική θεραπεία είτε χειρουργικά.
Συντηρητική Θεραπεία:
Στη συντηρητική θεραπεία εφαρμόζεται κνημοποδικός γύψινος νάρθηκας. Το πόδι εντός του νάρθηκα είναι απαραίτητο να βρίσκεται σε πελματιαία κάμψη. Ο ασθενής συνήθως παραμένει με το νάρθηκα περίπου για διάστημα ενός μήνα. Ύστερα είναι απαραίτητη η επανεξέταση του ασθενούς πριν την αφαίρεση του νάρθηκα. Μετά το πέρας του διαστήματος αυτού ο ορθοπεδικός ενδέχεται να συστήνει την εφαρμογή λειτουργικού νάρθηκα. Το διάστημα καθορίζεται από τον ορθοπεδικό και σχετίζεται με την επούλωση της ρήξης και τη σοβαρότητά της. Με αυτό το νάρθηκα ο ασθενής μπορεί σταδιακά να επαναφέρει την κινητικότητα στο πληγέν σκέλος.
Χειρουργική Θεραπεία:
Η αντιμετώπιση μίας εγκάρσιας ρήξης τις περισσότερες φορές είναι χειρουργική. Ο λόγος που προτιμάται η χειρουργική επέμβαση έγκειται στο μικρό χρόνο αποκατάστασης του τένοντα. Ένα πλεονέκτημα της χειρουργικής επέμβασης είναι η σύντομη επιστροφή του ασθενούς στην καθημερινότητά του.
Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί είναι με ανοιχτή μέθοδο είτε με διαδερματική συρραφή του τένοντα. Κατά την τελευταία, ενώνονται με ισχυρά ράμματα οι άκρες του τένοντα. Η επουλωτική ικανότητα του οργανισμού δημιουργεί κατά αυτόν τον τρόπο ένα νέο τένοντα.
Αν κι εσείς πάσχετε από τενοντίτιδα ή και ρήξη του Αχίλλειου τένοντα, επικοινωνήστε άμεσα με τον εξειδικευμένο ορθοπεδικό χειρουργό, Γεώργιο Μπεσίρη για τη προτεινόμενη θεραπεία.
2.Πώς προκύπτει η ρήξη του αχιλλείου τένοντα;
Η ρήξη του αχιλλείου τένοντα οφείλεται στην απότομη και υπερβολική χρήση του. Υπάρχουν πολλές συνθήκες μέσα από τις οποίες μπορεί να γίνει αυτό όπως:
- Υπερβολική χρήση του τένοντα
- Το πολύ ψηλό τακούνι
- Σφιχτοί γαστροκνήμιοι
- Πτώση σε λακκούβα κατά τη βάδιση
- Κοντοί αχίλλειοι τένοντες
- Τρέξιμο σε ανηφορική διαδρομή
- Πρηνισμός του άκρου πόδα
- Αυξημένη αθλητική δραστηριότητα με ακατάλληλα παπούτσια
- Πτώση από ύψος
3.Ποιοι παράγοντες κινδύνου μπορεί να ενισχύσουν την πιθανότητα ρήξης;
- Ηλικία
- Φύλο
- Παχυσαρκία
- Αθλητισμός
- Φάρμακα
4.Πώς γίνεται η διάγνωση;
Ο ιατρός ξεκινά με τη λήψη ιστορικού, και έπειτα προχωράει στην κλινική εξέταση. Οι απεικονιστικές εξετάσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο όπως η μαγνητική τομογραφία ή το υπερηχογράφημα, καθώς και η εξέταση Thompson.
5.Ποια είναι η θεραπεία;
Ανάλογα με τον βαθμό κάκωσης, εφαρμόζεται και η αντίστοιχη θεραπεία ξεκινώντας από συντηρητική αντιμετώπιση με την εφαρμογή νάρθηκα, και αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση πραγματοποιείται χειρουργείο.